... Ben ik niet gegaan
Om dit bericht beter te begrijpen, druk ik jullie even op het hart om het vorig bericht "Op het laatste minuut..." te lezen. Want dit sluit aan op het vorige.
De dingen verlopen niet altijd zoals je denkt dat het zal verlopen, je spreekt een beetje moed in je en krijgt een positief beeld van wat je wil bereiken. Nadien wil je in actie komen, maar natuurlijk moet iets je tegenhouden. Hier is geen sprake van stress, vermoeidheid of depressie. Noch jen ik het niet over de fysieke lichaamskwalen (rugpijn, verkoudheid, griep. Nee, 't heeft vooral te maken met tijd.
Een dag telt maar 24 uren, 1440 minuten, 84 400 seconden. Ik weet niet of jij toekomt met de tijd dat er op een dag beschikbaar is of niet. Maar voor mij is dat véél te weinig. Ik wil zoveel doen, en die dingen ook goed doen. Enkel op die manier wil ik werken. "Reality hits hard," dat gaat niet zomaar.
Ik ben van 9 uur 's avonds tot 3 à 4 uur 's morgens opgebleven om te studeren. Ik heb een maximum oefeningen gemaakt, daar om was ik tevreden. Nadien ben ik om 6 uur opgestaan, heb ik gebeden. En maakte ik me klaar om te vertrekken naar de examenplaats. Praktisch gezien was ik 'ready' voor dat ik examen. Maar uiteindelijk ben ik niet gegaan. Ik verlies daardoor nog een beurt. En blijf er nog één beurt over.
De reden van mijn reactie heeft niets te maken met vermoeidheid, of met hoofdpijn door een tekort aan slaap of wat dan ook. Daarmee bedoel ik dat er voor mij geen excuus is.
😥😞😖
Wie van jullie is NOOIT tot heel laat gaan fuiven/feesten? Zolang je die wil heb om te doen wat je wil doen is alles mogelijk. Als je dat niet hebt doe je dat gewoon niet, zo simpel is het. Je maakt altijd een keuze, en mijn keuze had ik toen ook gedaan. En ik heb er nu spijt van.
Een dag telt maar 24 uren, 1440 minuten, 84 400 seconden. Ik weet niet of jij toekomt met de tijd dat er op een dag beschikbaar is of niet. Maar voor mij is dat véél te weinig. Ik wil zoveel doen, en die dingen ook goed doen. Enkel op die manier wil ik werken. "Reality hits hard," dat gaat niet zomaar.
Ik ben van 9 uur 's avonds tot 3 à 4 uur 's morgens opgebleven om te studeren. Ik heb een maximum oefeningen gemaakt, daar om was ik tevreden. Nadien ben ik om 6 uur opgestaan, heb ik gebeden. En maakte ik me klaar om te vertrekken naar de examenplaats. Praktisch gezien was ik 'ready' voor dat ik examen. Maar uiteindelijk ben ik niet gegaan. Ik verlies daardoor nog een beurt. En blijf er nog één beurt over.
De reden van mijn reactie heeft niets te maken met vermoeidheid, of met hoofdpijn door een tekort aan slaap of wat dan ook. Daarmee bedoel ik dat er voor mij geen excuus is.
😥😞😖
Wie van jullie is NOOIT tot heel laat gaan fuiven/feesten? Zolang je die wil heb om te doen wat je wil doen is alles mogelijk. Als je dat niet hebt doe je dat gewoon niet, zo simpel is het. Je maakt altijd een keuze, en mijn keuze had ik toen ook gedaan. En ik heb er nu spijt van.
Reacties
Een reactie posten