Een terugTerugblik
Al in het begin heb ik mezelf zowat beschreven, aan de hand van mijn schoolhistoriek (ref.).
Ik ben slordig, lui, ook ben ik niet efficiënt in het werk dat ik doe. Alhoewel ik al de nodige zaken heb opdat alles goed kan uitvallen. In het gebied van mijn studies, op het werk, in de dingen die ik graag doe. Ik wil gewoonweg vordering brengen in mijn leven als een christen.
Via dit blog deel ik een beetje wat ik beleef. Ik zet vooral een nadruk op 'een beetje', want ik weet dat ik niet zo regelmatig een bericht plaats. En dit komt vooral doordat ik nog steeds niet alles op een rijtje heb gezet. Deze blog permitteert me om even een terugblik te hebben op mijn zelfbeeld. En daaruit kan ik vaststellen dat er geen vordering is.
Er zijn zoveel dingen die ik op korte tijd wil bereiken, maar ik besef nu dat er zeer drastische verandering moet gebeuren. 'T is echt nodig dat ik mezelf moet 'pushen'. De steun van mijn ouders heb ik. Maar in deze situatie kunnen ze mij niet helpen, zelfs mijn vrienden niet. "God of the duty free" doe iets. Want dit kan ik niet op mijn eentje.
Wat het ook niet gemakkelijk maakt is dat ik praktisch gezien geïsoleerd ben van de rest van de wereld. Ik voel me op vele momenten alleen, vooral omdat ik niemand ken die in een gelijkaardige situatie zit als de mijne. Drie keren blijven zitten in het middelbaar. Nadien deel te nemen aan de examencommissie om thuis aan zelfstudie te doen. Om uiteindelijk te beweren dat ik zal slagen voor het toelatingsexamen arts en tandarts?! Het is gek, niet waar?
Ik ga naar Leuven voor de voorbereidingssessies en daar heb ik geweldige mensen ontmoet. Natuurlijk kom je ook mensen tegen die geen aandrift hebben om te slagen. Het zijn heel toffe mensen, geloof me als ik dat zeg. Maar liever wil ik bij een groep zitten die meer pep heeft, zij zet mij aan om door te zetten. Zo word ik alleen maar positief beïnvloed en dat is het beste voor mij.
Daar (in Leuven) heb ik ook een goede vriendin van mij ontmoet die ik al een lange tijd niet meer heb gezien. <God bless her> want zij is mijn grootste inspiratie. We zaten vorig schooljaar (2015-2016) op dezelfde school. En denkend dat zij haar jaar niet heeft gehaald in het vijfde, ben ik recent te weten gekomen dat ze geslaagd is voor de richting economie-wiskunde. De leerkrachten stelde vast dat ze niet zou slagen en raadde haar toen aan om te veranderen van richting. Dat heeft ze natuurlijk niet gedaan. En recent ben ik te weten gekomen dat ze het vijfde jaar met groot succes heeft geslaagd.
We zaten praktisch in dezelfde situatie. Haar eerste semester en mijn eerste trimester verliepen niet goed. Ten slotte waren haar resultaten goed en de mijne puur slecht. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen. Gelijktijdig omdat ik apentrots op haar ben, maar ook omdat ik spijt heb dat ik toen mijn toestand niet kon veranderen. Ik zou nog steeds gekozen hebben voor de examencommissie. Dat is zeker!
Het maakt nu niet uit, hier ben ik dan NOG STEEDS 'à la case départ.'
Mja, jammer genoeg heb ik niet tijdig gehandeld om de school met 'dignity'👼 te verlaten.
Dit wordt alsmaar, nog vervelender.
Ik ben slordig, lui, ook ben ik niet efficiënt in het werk dat ik doe. Alhoewel ik al de nodige zaken heb opdat alles goed kan uitvallen. In het gebied van mijn studies, op het werk, in de dingen die ik graag doe. Ik wil gewoonweg vordering brengen in mijn leven als een christen.
Via dit blog deel ik een beetje wat ik beleef. Ik zet vooral een nadruk op 'een beetje', want ik weet dat ik niet zo regelmatig een bericht plaats. En dit komt vooral doordat ik nog steeds niet alles op een rijtje heb gezet. Deze blog permitteert me om even een terugblik te hebben op mijn zelfbeeld. En daaruit kan ik vaststellen dat er geen vordering is.
Er zijn zoveel dingen die ik op korte tijd wil bereiken, maar ik besef nu dat er zeer drastische verandering moet gebeuren. 'T is echt nodig dat ik mezelf moet 'pushen'. De steun van mijn ouders heb ik. Maar in deze situatie kunnen ze mij niet helpen, zelfs mijn vrienden niet. "God of the duty free" doe iets. Want dit kan ik niet op mijn eentje.
Wat het ook niet gemakkelijk maakt is dat ik praktisch gezien geïsoleerd ben van de rest van de wereld. Ik voel me op vele momenten alleen, vooral omdat ik niemand ken die in een gelijkaardige situatie zit als de mijne. Drie keren blijven zitten in het middelbaar. Nadien deel te nemen aan de examencommissie om thuis aan zelfstudie te doen. Om uiteindelijk te beweren dat ik zal slagen voor het toelatingsexamen arts en tandarts?! Het is gek, niet waar?
Ik ga naar Leuven voor de voorbereidingssessies en daar heb ik geweldige mensen ontmoet. Natuurlijk kom je ook mensen tegen die geen aandrift hebben om te slagen. Het zijn heel toffe mensen, geloof me als ik dat zeg. Maar liever wil ik bij een groep zitten die meer pep heeft, zij zet mij aan om door te zetten. Zo word ik alleen maar positief beïnvloed en dat is het beste voor mij.
Daar (in Leuven) heb ik ook een goede vriendin van mij ontmoet die ik al een lange tijd niet meer heb gezien. <God bless her> want zij is mijn grootste inspiratie. We zaten vorig schooljaar (2015-2016) op dezelfde school. En denkend dat zij haar jaar niet heeft gehaald in het vijfde, ben ik recent te weten gekomen dat ze geslaagd is voor de richting economie-wiskunde. De leerkrachten stelde vast dat ze niet zou slagen en raadde haar toen aan om te veranderen van richting. Dat heeft ze natuurlijk niet gedaan. En recent ben ik te weten gekomen dat ze het vijfde jaar met groot succes heeft geslaagd.
We zaten praktisch in dezelfde situatie. Haar eerste semester en mijn eerste trimester verliepen niet goed. Ten slotte waren haar resultaten goed en de mijne puur slecht. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen. Gelijktijdig omdat ik apentrots op haar ben, maar ook omdat ik spijt heb dat ik toen mijn toestand niet kon veranderen. Ik zou nog steeds gekozen hebben voor de examencommissie. Dat is zeker!
Het maakt nu niet uit, hier ben ik dan NOG STEEDS 'à la case départ.'
Mja, jammer genoeg heb ik niet tijdig gehandeld om de school met 'dignity'👼 te verlaten.
Dit wordt alsmaar, nog vervelender.
Reacties
Een reactie posten